Усё, што поўніла мне сэрца,
Усё, што думаў і чым жыў,
Табе запісваў на паперцы,
Як самы шчыры свой парыў.
I голас мой, сумоты поўны,
Пачула ты ў астатні час,
I, можа быць, цішком, бязмоўна
Сама ўздыхнула ты не раз.
I тыя думы, тыя песні,
Што ты радзіла для мяне,
З пачуццем юнага прадвесня
Сама складала ўпатайне.
I мне яны цяпер так мілы,
I для мяне ў іх шмат красы,
Бо нейкі подых легкакрылы
Злучыў тут нашы галасы.
Апошнiя водгукi
2 года 23 недели назад
4 года 48 недель назад
5 лет 1 день назад
5 лет 43 недели назад
5 лет 49 недель назад
6 лет 5 недель назад
6 лет 9 недель назад
6 лет 21 неделя назад
6 лет 30 недель назад
6 лет 47 недель назад