Усё, што поўніла мне сэрца,
Усё, што думаў і чым жыў,
Табе запісваў на паперцы,
Як самы шчыры свой парыў.
I голас мой, сумоты поўны,
Пачула ты ў астатні час,
I, можа быць, цішком, бязмоўна
Сама ўздыхнула ты не раз.
I тыя думы, тыя песні,
Што ты радзіла для мяне,
З пачуццем юнага прадвесня
Сама складала ўпатайне.
I мне яны цяпер так мілы,
I для мяне ў іх шмат красы,
Бо нейкі подых легкакрылы
Злучыў тут нашы галасы.
Апошнiя водгукi
3 года 27 недель назад
6 лет 3 дня назад
6 лет 4 недели назад
6 лет 47 недель назад
7 лет 1 неделя назад
7 лет 10 недель назад
7 лет 14 недель назад
7 лет 25 недель назад
7 лет 35 недель назад
7 лет 51 неделя назад