Заспявай ты мне песню такую,
Каб душу мне паліла яна,
Каб у ёй ты нядолю людскую
I ўсё вычарпаў гора да дна.
Скажы, як у няволі жывецца,
Як нам шыі здушыла ярмо,
Як душа наша томіцца, рвецца,
Як жыццё прападае дармо.
А той мут, што жыццём называем,
Страсяні і да дна ўскалышы,
Няхай сэрца ў грудзях узыграе
I зазвоняць ўсе струны душы.
I каб кожны тваё пачуў слова,
I той нават, чый дух заскаруз;
Каб хіліліся з жалю галовы,
Каб затросся узбурана вус.
Заспявай жа ты песню такую,
Каб маланкай жахала яна
I паліла нядолю людскую,
Каб грымела, як гнеў перуна.
Апошнiя водгукi
21 неделя 1 день назад
2 года 45 недель назад
2 года 50 недель назад
3 года 40 недель назад
3 года 47 недель назад
4 года 3 недели назад
4 года 7 недель назад
4 года 18 недель назад
4 года 28 недель назад
4 года 44 недели назад