Заспявай ты мне песню такую,
Каб душу мне паліла яна,
Каб у ёй ты нядолю людскую
I ўсё вычарпаў гора да дна.
Скажы, як у няволі жывецца,
Як нам шыі здушыла ярмо,
Як душа наша томіцца, рвецца,
Як жыццё прападае дармо.
А той мут, што жыццём называем,
Страсяні і да дна ўскалышы,
Няхай сэрца ў грудзях узыграе
I зазвоняць ўсе струны душы.
I каб кожны тваё пачуў слова,
I той нават, чый дух заскаруз;
Каб хіліліся з жалю галовы,
Каб затросся узбурана вус.
Заспявай жа ты песню такую,
Каб маланкай жахала яна
I паліла нядолю людскую,
Каб грымела, як гнеў перуна.
Апошнiя водгукi
2 года 34 недели назад
5 лет 7 недель назад
5 лет 11 недель назад
6 лет 2 недели назад
6 лет 8 недель назад
6 лет 17 недель назад
6 лет 21 неделя назад
6 лет 32 недели назад
6 лет 42 недели назад
7 лет 6 недель назад