Цёплы вечар. Ціха ўсюды.
На заходзе сонца.
Хмаркі захад чуць заслалі
Тонкім валаконцам.
Ззяюць хмаркі ў пазалоце,
Пажарам палаюць.
За гарою ціха-ціха
Песні заміраюць.
Выйшаў рольнік з хаты ў поле
Ды па межах ходзіць,
Каб пабачыць сваім вокам,
Як бог жыта родзіць.
Твар сур'ёзны ў селяніна,
Важны, задуменны,
Ходзіць, рукі залажыўшы
За той пас раменны.
Леглі гожымі радамі
Вузкія загоны,
Апранула зямля-матка
Кажушок зялёны.
Густа жыта малодое
Поле ўсё акрыла,
Лапушное, сакаўное —
Проста глянуць міла.
Сям-там колас раскрывае
Свой пучок зялёны,
Дзе-нідзе ўжо яго вусік
Блісне на загонах.
Селянін глядзіць з уцехай,
Ходзячы ў тым дары...
Так ні поп, ні ксёндз не ходзяць
Пры сваім алтары.
Апошнiя водгукi
4 года 9 недель назад
6 лет 33 недели назад
6 лет 38 недель назад
7 лет 28 недель назад
7 лет 35 недель назад
7 лет 43 недели назад
7 лет 47 недель назад
8 лет 6 недель назад
8 лет 16 недель назад
8 лет 32 недели назад