Сышлі халодныя туманы,
Заслоны шэрыя смугі,
I недалёк ён, дзень жаданы,
Сусветны госць наш дарагі.
Як пасмы золата, праменні
Бруяцца з сіняй глыбіні,
I сеюць радасць поўнай жменяй
Іх жыватворчыя агні.
У ззянні песцяцца бярозы,
Галлё спусціўшы да зямлі,
I роняць сокі — шчасця слёзы —
На заімшэлыя камлі.
Вандроўнік-вецер выганяе
На неба статка лёгкіх хмар,
Ідзе ў абходы, аглядае
Зямлю, як дбалы гаспадар.
I ўсюды кіне сваё вока,
Шушукне штосьці хвайнякам
I падыхне, ды так глыбока,
Паблёклым травам, лазнякам.
Зямля ў надзеі ажывае,
Глядзіць красуняй маладой.
Ідзе жыццё насустрач Маю,
Ідзе вясёлай грамадой.
А разам з ім і мы ўсе чыста,
Дзятва савецкіх гор, раўнін,
Сустрэнем свята урачыста
I скажам дружна, як адзін:
«На барацьбу, народы свету!
За намі смела крок у крок:
Адна дарога ў нас і мэта —
Дзень вашай волі недалёк!»
Апошнiя водгукi
2 года 49 недель назад
5 лет 22 недели назад
5 лет 26 недель назад
6 лет 17 недель назад
6 лет 23 недели назад
6 лет 32 недели назад
6 лет 36 недель назад
6 лет 47 недель назад
7 лет 5 недель назад
7 лет 21 неделя назад