Якуб Колас

— Што, брат Грышка, папраўляйся:
Чутка ёсць — зямлі дадуць.
Не хварэй, брат, падымайся
Ды ачуньвай як-нібудзь.

— Эх, Мікола, што тут цешыць?
I стары, а як дзіця:
Не, не будзе нам жыцця,
Як паноў не перавешаць.